Przyjmując jednak ów umowny podział, należy zwrócić uwagę na fakt, że tylko w latach 1964 1967, dzięki staraniom władz wojewódzkich i miejskich, a także w innych miastach ziemi wrocławskiej. A Niewiarowskiego ludzi w N. Marcinek przez całą noc ani oka nie zmrużył. Żona szybko wpada do pokoju Wdowy –na scenie zostaje Wdowa i Fedycki –zasuwają sza- fę,ale do połowy,tak że przez drzwi,które się otwierają do pokoju Wdowy,może ktoś wejść SCENA CZWARTA Wdowa – Fedycki FEDYCKI Teraz ja zapalę światło! Pani Emilia od stóp do głowy zadrżała. – Ja tego nie powiadam już całkiem na pewno, jeno tak suponuję, a i to nie bez pewnego powodu, bo stołowicka potrzeba stoi mi jakby dziś przed oczyma. - Jakie pan daje warunki? Nie trwóżcie się, nie płaczcie, nie obawiajcie! - Ma prawo, bo się o swoje upomina! O, jakże straszliwą była jej moc niepojęta! Przecież on ma ze sto tysięcy rubli długów. Starożytna polska gościnność łączyła się z tonem modnym dzisiejszym. –rzekł hrabia. Termin za tydzień! Długo szedł korzenistą i piaszczystą drogą książę węgierski Emeryk w towarzystwie biskupa krakowskiego Lamberta, niosąc ze czcią pięć ułamków Krzyża Świętego wprawionych w złoty krzyż o pięciu ramionach. To chcecie zaradzić? Chorujesz? Reszta rozrzucona na obszarze całego województwa, głównie w wyniku budowy mieszkań o nowoczesnym standarcie, poważna poprawa w zakresie wyposażenia w park maszynowy, który musi być specjalnie dostosowywany do istniejących tu warunków górniczych. Bo wycierpiawszy podobne udręki, ty jedna potrafisz je zrozumieć. Dhritarasztra zgodził się z wielką ochotą i rozkazał Dronie, aby bazując na swej bramińskiej wiedzy wybrał dzień pod szczęśliwą gwiazdą i miejsce, gdzie można by bezpiecznie zbudować teatr potrzebny do takich zawodów. Wonczas ze swojej zasadzki dziesiątki tysięcy strzał ciśnie i trupem bez miłosierdzia łużyckie błota zaścielę. – rzekł Miętlewicz do pana Ludwika, który, jakby zdziwiony, zbliżył się do podsędkówny. – Nie ma! resztę czasu zabierały gospodarskie zabawy, budowla, ogród, książki. Proste i niekłamane są wyznania więźniów w obliczu ostateczności. Coś ja widzę, coś ja myślę, a ja nie myślę na darmo.